30. Hesab açmayıb kənardan izləməklə arasında çox incə bir cizgi, amma yetəri qədər fərq olan şeydir.

Bu, demək olar, hamı üçün bir keçərlidir ki, heç kəs real həyatdakı kimi davranmır burada. Mən özüm belə real həyatda necəyəmsə, burada da maksimum o cür davranmağa çalışmışam, ancaq yenə də tam o deyil. Burada hamının özü üçün formalaşdırdığı müəyyən bir obrazı var. insan bunu hiss etsə də, etməsə də, o göstərmək, yaratmaq istədiyi obrazı müəyyən bir qəlibə salır, müəyyən bir çərçivədə saxlamağa və o cür davranmağa meyil göstərir. Yəni misal üçün, həqiqi adı x olan şəxs yazılanlara özü kimi yox, y adlı/ləqəbli sözlükdə yaratdığı yazar obrazının gözündən baxır, yazıya öz obrazının oxuduğu yazının yazarına olan münasibətinə əsasən nəzər salır və reaksiya(cavab/əjdəha/umbay) verir. hətta bir nöqtədə o obrazın dilindən reaksiya vermək məcburiyyətində hiss edir. Əgər mehriban münasibəti olmasaydı, heç əjdəhalamazdı və ya nə vaxtsa sözü çəp gəlməsəydi, umbaylamazdı kimi. indi gəlin səmimi olaq da, kim arxa-arxaya mənfi səs verən götün kim olduğunu biləndən sonra onun entrilərinə əvvəlki nəzərlərlə yanaşa bilər, hə?!

Elə buradan yola çıxanda görürük ki, Əslinə qalanda, anonim olmaq real həyatdakından təməl davranış olaraq çox fərqlənmir. Çünki real həyatda ailə, çevrə, cəmiyyət basqısı, ətraf şərtlərinə uyğun məcburən qəlibə düşən, başqa cür davranan insan, bundan qaçaraq azadlıq və sərbəstlik tapmaq adı ilə anonim bir platformaya sığınmağa çalışanda bəzən özü də bilmədən ona olunan davranışı öz obrazına edir. * Burada bir şeyi qeyd edim, təbii ki, anonim olmaq real həyatdakına nisbətdə daha çox avantaj və sərbəstlik verir.

Ona görə də yazar olmayıb hər şeyi kənardan izləmək qat-qat daha böyük azadlıqdır deyə düşünürəm. Bu iki şey arasındakı həmin o incə cizgini bir bənzətmə üzərindən izah edəcəm, artıq kim nə qədər anlayacaqsa, babalı öz boynuna.

sözlüyü bir otaq kimi düşünsək, yazarlar da o otaqda üzündə maska olan insanlardır, hansılar ki, özləri üçün o otaqda gəzir, danışırlar, yəni entri yazırlar. Bəzən Bir neçə şəxs də bir küncdə danışıb bir-birini dəstəkləyir - necə ki, səmimiyyəti olan bir necə yazar mütəmadi olaraq bir-birinin entrisini bəyənir, söhbətləşir, hətta qruplaşma olur və s. Yazar olmaq insanın da öz üzünə bir maska taxıb öz-özünə danışaraq o otaqda gəzib, dolaşmağına, müəyyən bir çevrə tapmasına və ya öz başına toplamasına bənzəyir. Önəmli nöqtə də buradadır, çünki üzdə maska olsa da, altdakı bilinməsə də, şəxs özünə qoyduğu müəyyən bir qəlibə uyğun profil formalaşdırır, şəxsiyyətini də səmimi və bütün şəkildə deyil, işinə gələn, istədiyi tərəfini göstərir.
Lakin hesab yaratmadan hər şeyi kənardan izləmək isə həmin o otağı içəridə qoyulmuş gizli kameralar, diktofonlar vasitəsilə hansısa gizli bir kabində izləməyə, olan-bitəni kənardan dinləməyə bənzəyir. Belə olanda qat-qat daha çox sərbəstlik olur. Səbəbi isə o otaq ilə heç bir əlaqənin olmaması, sənin varlığından bixəbər olmalarıdır. Nəticədə, sıfır kontakt olan yerdə, yəni o otaqdakı obrazını soyunduğu və ya heç obraz yaratmadığı üçün insan yazıları daha səmimi və həqiqətən olduğu şəxs kimi mühakimə və ya təqdir edir, düşünür, yazılana diqqət edir və verdiyi reaksiyada heç bir qəlibləşmə, məcburiyyət olmur.

Keçən dəfə hesabı bir neçə günlük deaktiv edəndə özümdə bunları müşahidə etmiş, yazar olduğum və olmadan öncəki dönəmi, həmin bir neçə günü müqayisə etmişdim. Sözün düzü, insanlıq halıdır, həyatda müxtəlif vaxtlarda müxtəlif insanlarda bu yazdıqlarımın həmin situasiyaya uyğun formasını müşahidə etmişdim deyə bunun da sözlükdə tək məndə olduğunu düşünmürəm. Ya da Nə bilmək olar, bəlkə də, tək məndədir?